Peru: Pleurisuitbraak

Tja, het ene moment ben je je blog aan het updaten met een leuk verhaal en mooie foto’s en dan plotseling breekt de pleuris uit.

Op zondagmiddag hebben we onze laatste post gedaan. Daarna zijn we een hapje gaan eten en teruggekomen in het hostel lekker een boulder wedstrijd liggen kijken. De volgende dag zouden we met de bus richting Lima gaan, vertrek om 10:00 uur. Eens even vragen hoe laat we morgen ontbijt kunnen krijgen. We krijgen het meest vreemde antwoord: je kunt morgen niet weg…..

Nieuwsberichten geven aan dat er vanaf 00.00 uur een algeheel straatverbod zal zijn voor 15 dagen, dit betekent geen openbaar vervoer en dus ook geen busrit naar Lima. Het is nog relatief vroeg op de avond dus we besluiten naar de busmaatschappij te lopen om navraag te doen. We hebben namelijk helemaal geen zin om vast te komen zitten in Nazca en al helemaal niet op de donkere kamer die we er hebben. Voor 1 nachtje prima, maar niet voor 15 dagen.

De maatschappij geeft aan dat de bussen morgen normaal rijden en dat het straatverbod de volgende nacht ingaat. Misschien kunnen we ervoor zorgen dat we voor die tijd het land uit zijn. Snel terug en via internet nog wat proberen te regelen.

Met behulp van familie die we ’s nachts wakker hebben gebeld, lukt het om een ticket naar Rio te boeken, de vlucht vertrekt om 21:30 uur. De bus zou aan moeten komen om 17.00 uur, dus dat moet lukken.

Ondanks alle stress en het geregel vallen we toch in slaap en de volgende dag voelen we ons verbazingwekkend rustig. Op het busstation ontstaat er toch weer wat onrust, halen we het allemaal wel op tijd? Ervaring leert dat de bussen zelden op tijd zijn. En hoe komen we dan van het busstation naar het vliegveld?

Roel besluit na te gaan hoe het zit met taxi’s naar Lima. 1000 PEN, ongeveer € 250,- voor een rit van 6 uur. Voor Nederlandse begrippen niet duur, maar het is toch best wel veel geld. Dan toch maar niet.

Op het moment dat we onze bagage in willen checken komt er een andere Peruaan naar ons toe lopen en geeft een betere prijs af. Hij laat ons zien dat hij normaal gesproken een tourguide is. Hij gaat familie ophalen in Lima en kan ons wel meenemen. Het gevoel is goed, maar aangezien je zo af en toe van die rare verhalen hoort en leest, sturen we een aantal foto’s (kentekenplaat, de man zelf en zijn tourguide pasje) door naar iemand in Nederland, zodat er iemand is die weet wat we aan het doen zijn. Ook sturen we hem tijdens de rit locatiegegevens toe via whatsapp. Techniek is toch wel iets moois. Allemaal voor de veiligheid, want dit is toch wel het meest bizarre dat we ooit gedaan hebben.

De rit verloopt uitstekend, hij is een keurige chauffeur en hij heeft af en toe ook nog iets interessants te vertellen. Dan komt het slechte nieuws: de vlucht is gecanceld. En nu? Na lang wikken en wegen besluiten we te vragen of hij ons bij ons hotel in Lima af kan zetten en nemen we het zoals het is, 2 weken in een hotelkamer in Lima en misschien nog iets langer. Zelf koken gaat hier niet, maar gelukkig hebben ze een uitstekend en zeer uitgebreid ontbijt waarvan ook een deel warm is (gebakken aardappeltjes, uien en paprika en worstjes). Ook is er genoeg fruit. Lekker!

Misschien kunnen we de tijd verdrijven met buikspieroefeningen en opdrukken. Doen we tenminste nog iets aan beweging 😉.

Om iedereen gerust te stellen: de supermarkten blijven open en je mag op en neer naar de supermarkt lopen in je eentje, het hotel is schoon en we voelen ons hier redelijk op ons gemak.

Wij wensen iedereen heel veel sterkte in deze pittige tijden en we hopen jullie allemaal snel weer te zien, we missen jullie, dikke knuffels.