De eerste dag in Brazilië

Maar voor ik daar iets over vertel gaan we nog even terug naar de dag dat we zijn vertrokken.

We zaten lekker te ontbijten toen ik ineens bedacht dat we misschien toch maar online moesten inchecken en de boardingpasses vast konden printen. In principe was dat niet echt nodig omdat we wel al stoelen uitgekozen hadden en we toch bagage in moesten checken, dan printen ze deze wel aan de gate. Dus vrolijk alles aan het invullen. Komt de vraag of we een visum hebben. Huh? Nee dus, want we blijven minder dan 90 dagen in Brazilië, dus die hoefden we niet te hebben. Jammer dan, we kunnen u niet online inchecken. Toch maar even met Lufthansa gebeld en we moesten dat op het vliegveld maar regelen.

In eerste instantie was ik me een ongeluk geschrokken en werd ik een klein beetje gerust gesteld omdat we bedacht hadden hoe dit kwam. Ze kunnen bij Lufthansa namelijk niet zien dat we Brazilië binnen 90 dagen gaan verlaten, omdat we immers met de bus het land uitgaan. Dus als we onze bus tickets van Porto Alegre naar Montevideo laten zien bij het inchecken, komt het vast wel goed.

Op Schiphol zijn we aangenaam verrast: Annemarie en Peter stonden ons bij de uitgang van het treinstation op te wachten. Helemaal vanuit het zuiden des lands naar Schiphol gekomen om ons uit te zwaaien. Super lief.

Weer even terug naar het inchecken: de dame achter de balie hield ons in spanning. “O, maar ik kan u niet inchecken”. Misschien kun je een paar woorden bedenken die bij me naar boven zijn komen borrelen…… Het zijn er genoeg. “Maar ik ga even met mijn collega overleggen”. Een kwartier later zijn onze backpacks op weg naar het vliegtuig en wij onze boarding passes rijker. Op naar Frankfurt en daarna naar Rio de Janeiro.

Nog nooit eerder was het zo eenvoudig om door de douane heen te komen. Na een prettige vlucht (we hebben ons verwend met Priority Seats: meer beenruimte voor Roel), kwamen we om 04:50 uur aan. Keurig op tijd. Ik dacht dat we ook  hier wel vragen zouden krijgen over het feit dat we pas 6 maanden later terug zouden vliegen, maar nee: paspoort gescand, stempel erin en gaan met die banaan. Geen weg terug 😊.

Ook hier kennen ze Uber. Fantastisch, voor 7 euro kon hij ons naar ons 1e hostel brengen. Voor een rit van 45 minuten niet veel geld. We ondervinden wel dat de Brazilianen alleen hun eigen taal spreken. Dus communiceren is lastig, maar met wat handen en voeten kom je een heel eind.

Daar we super vroeg zijn kunnen we onze kamer nog niet in, maar we kunnen de grote rugzakken wel achterlaten. Dus besluiten we de buurt te verkennen. Na alle verhalen over deze ontzettend gevaarlijke stad, is onze eerste indruk positief. Geen eng kijkende mensen en als je ze iets vraagt zijn ze behulpzaam. Dat is dan weer een meevaller.

We zijn naar het oude centrum gelopen, hebben een hapje gegeten en daarna weer terug. De sfeer is er heel anders dan in Europa (zover wij Europa hebben gezien natuurlijk). Winkeltjes hutje mutje, en ze verkopen allemaal hetzelfde. Je snapt niet hoe ze onder deze concurrentie kunnen blijven bestaan.

Na een korte nacht en een lange dag hebben we niet veel behoefte om er deze avond nog op uit te gaan. Dus pakken we in het hosten een biertje en duiken rond een uurtje of 8 het bed in.

Ondertussen zijn we echt wel hier, maar de realisatie dat het voor 6 maanden is, is nog niet doorgedrongen. Misschien komt dat ook wel helemaal niet en zijn we gewoon elke dag hier. Dat zou eigenlijk best mooi zijn.