Argentinië: Noord Patagonië
5 december 2019 - Puerto Madryn, Argentinië
We hebben een redelijk bewuste keus gemaakt om zo min mogelijk te vliegen, om twee redenen: ten eerste voelt een vliegtuig als een soort reset: je mist volledig het verband tussen vertrekpunt en bestemming. Niet echt de ideale manier om een werelddeel te verkennen. Ten tweede is met de bus reizen hier gewoon erg aangenaam: goedkoop (zeker nachtbussen, omdat je dan een overnachting en maaltijd bespaart), makkelijk te regelen, busstations zijn meestal midden in de stad, ruime stoelen die praktisch helemaal plat kunnen, altijd wel mensen waar je met handen en voeten een praatje mee kunt maken. Het enige nadeel is dat het langer duurt, maar tijd hebben we genoeg.
Het resultaat is dat we aan den lijve kunnen ondervinden dat Argentinië leeg is. Erg leeg. Waar tussen Buenos Aires en Córdoba om de 20km nog wel een dorpje ligt, wordt dat na Río Cuarto, richting Neuquén (uitspraak neokén, voor wie het zich afvraagt), om de 50km. Daarna, om de 100km. Van Puerto Madryn naar Comodoro Rivadavia is het alsof de schepper er gewoon geen zin meer in had. 400 km vlak, lage struikjes, miezerregen uit een egaal grijze lucht. Verder. Helemaal. Niets. Hierna moeten we nog 800km naar Río Gallegos, en dan nog 600km over Vuurland (waarschijnlijk iets afwisselender) naar Ushuaia. Of we dan nog zin hebben om met de bus weer helemaal naar het noorden te gaan moeten we nog maar zien (hoewel de Andes en de westkust waarschijnlijk wel mooier zijn).
De steden hier zijn, op Puerto Madryn na, niet op toerisme ingericht. Neuquén was wel aardig (erg mooi rivierstrand, leuke tentjes in het centrum, ok museum), maar over Comodoro Rivadavia is het enige positieve dat we kunnen bedenken dat het tegen een soort heuvel aan zee geplakt is, waardoor het de monotonie van de rest van het gebied doorbreekt. We hebben ergens gelezen dat er een strijd is tussen Neuquén en Comodoro Rivadavia over welke stad de culturele hoofdstad van Patagonië is, maar wat ons betreft wint Neuquén omdat Comodoro niet is op komen dagen voor de wedstrijd.
Puerto Madryn, als meest toeristische stadje, gaf aanleiding toch maar eens mee te doen aan excursies: bezichtiging van het Valdez schiereiland met de bus (je ontkomt er gewoon niet aan), walvis spotten en snorkelen met zeeleeuwen. Je moet toch iets, en ook al zijn we geen watermensen, het was prachtig!
Ik blijf maar in ons kouwe, natte kikkerlandje. Meestal ook niks mis mee.
Groot gelijk dat je pas terugkomt, als hier de zon (laten we het hopen) weer wat meer gaat schijnen.
Geniet maar lekker verder.
Liefs, Rosalie
Fijne Kerstdagen en een heel mooi 2020 met om te beginnen nog
veel mooie avonturen in Zuid-Amerika. Groetjes, Rosalie.