Argentinië (Capilla del Monte)

Een ommekeer in onze reis: weg van de stedentrip en genieten in de natuur. We hebben het meest fantastische plekje in Capilla del Monte gevonden. Een hutje met keukentje en douche, met een eigen terrasje met uitzicht op de bergen. In eerste instantie hadden we 3 nachten geboekt, maar al snel hebben we er 4 nachten bijgeboekt.

Capilla del Monte is een enigszins bijzonder dorpje. De bewoners zijn gek van aliens. Ze verkopen er E.T. poppen en allerlei andere zaken die te maken hebben met UFO’s en buitenaardse wezens. We weten ook niet met zekerheid te zeggen of onze huisbaas erin gelooft: “the sky went crazy, saw all the lights?”. Tja het onweerde, dus wie weet hoe hij het bedoelde.

De maand durende stedentrip was niet echt goed voor de lijn. We hebben af en toe wel zelf gekookt, maar de verleiding van de terrasjes was zo groot, dat uit eten vaak toch de lekkerste optie leek. Daar gaan we nu verandering in brengen. Lekker zelf eten regelen en koken; de ontbijtjes die we krijgen bestaan nagenoeg alleen uit zoete dingen. Zelfs het brood en de melk zijn zoet.

En natuurlijk lekker de bergen in. We besluiten de Cerro de Uritorco (met 1950 meter de hoogste berg in de regio) op te gaan op de warmste en zonnigste dag van de week. Eerst maar eens inschrijven en de entreekosten betalen. Tja, om de berg op te mogen moet je entree van € 8,- pp betalen, best prijzig voor Argentijnse begrippen. Ze controleren ook of je genoeg water bij hebt. Blijkbaar is dat nodig, want voor ons staat een gezinnetje van 4 op slippers en met handtasje, en een klein flesje water met z’n vieren. Voor een tocht van 5 uur niet echt genoeg.

Het is een klim van 950 meter en onze benen laten ons niet in de steek. Het gaat lekker. De begroeiing blijkt een beetje anders dan in Europa in de bergen. Hoge graspollen alom, het lijkt wel duingras. Zoals gebruikelijk is een heerlijk koud biertje na zo’n inspannende tocht van harte welkom.

De dag erna zou het gaan regenen en dat is voor ons een mooie gelegenheid om niets inspannends te doen, alleen even wat boodschappen halen, zodra het weer droog is. Maar zoals gebruikelijk maken we een beetje een omweg en komen we verrassend genoeg terecht bij een boulder gebied. We proberen er een paar, maar op hardloopschoenen en zonder mat, is het toch wat lastiger. Ook de toegang tot de boulders is een avontuur. Er is nogal wat begroeiing en als je niet oppast heb je stekels in je been of je staat op een slang of een enorme spin. En we kunnen je vertellen, als je die tegenkomt, schrik je toch wel even. Wij tenminste wel.

Laten we onze beentjes eens echt werken. Een wandeltocht de bergen in van zo’n 24 km. Vroeg de veren uit zodat we de echte hitte een beetje voorblijven. De dag begint bewolkt, gaat over in miezerregen, gevolgd door opklaringen, om uiteindelijk toch een echte regenbui te vormen. Na een kilometer of 8 zien we een huisje in de mist waar we kunnen schuilen. Er was ons een zonnige dag belooft, dus we wachten tot de opklaringen echt doorzetten. En jawel hoor, het zonnetje komt te voorschijn. Kunnen we fijn alles drogen en onze wandeling voorzetten. Helaas kunnen we de vooraf bedachte route niet volgen, wegens privé terrein en uitdrukkelijk verboden toegang. Hmm, daar gaat ons plan.

We besluiten terug te lopen en nog een zijpad in te gaan die moet leiden naar watervallen. Via een “luftig” pad, komen we bij een grashelling aan en zien het pad naar beneden niet. En het blijkt dat we allebei erg moe zijn. Als we hier de 170 meter naar beneden gaan, moeten we ze ook weer naar boven. Misschien beter van niet. Uiteindelijk hebben we zo’n 21 km gelopen, dus plan toch geslaagd.

Superfijn dat het de dag erna echt regende, dat was een goede gelegenheid om een echte rustdag in te lassen. Kunnen we de spullen ook weer een beetje sorteren voor de reis terug naar Córdoba, waar we gaan proberen weer wat contant geld te scoren.

En het blijkt toch een avontuur. Voor Western Union blijken we ineens een verificatie nodig te hebben, omdat we voor de 2e keer geld willen versturen. Dat gaat om onduidelijke redenen verkeerd, en na veel gehannes met telefoonnummers die niet vanuit het buitenland te bellen zijn, contactformulieren waar niet op gereageerd wordt, namen op paspoorten die niet exact overeenkomen met die van bankrekeningen hebben we het toch voor elkaar.

Op zoek naar een Western Union kantoor. 1e kantoortje: dicht. 2e kantoortje: lange rijen dus lekker even wachten. Maar het is weer gelukt. Uitbetaald in briefjes die ongeveer €3 waard zijn, dus met een tas vol bundels briefgeld kunnen we weer vooruit. Is ook wel handig gezien het feit dat je vaak alleen contant kan betalen.

Volgende bestemming Mina Clavero!